Beste Blogvolger,
Toen Wim Vangrootloon me namens Klara vroeg om een audiowerkstuk te maken naar aanleiding van het 10-jarig overlijden van Hugo Claus, was ik in de eerste plaats getriggerd door de insteek die hij mij meegaf: ‘Hoe klinkt Claus vandaag?’
Meer dan Claus te kennen van hem ‘passief’ te lezen, ken ik hem van hem actief ‘te doen’. Vroeger in de klas, waar we luidop zijn Oostakkerse Gedichten lazen, of van die keer dat ik, eveneens in de klas, de rol van Oedipus mocht lezen in zijn bewerking van Seneca in een reeks lessen over het fenomeen ‘theater van de wreedheid’.
Toch koos ik er finaal voor om een stuk roman te bewerken, een hoofdstuk uit Het Verdriet van België, het magnum opus van Claus. Literatuur bewerken doe ik graag en heb ik aardig onder de knie na theaterbewerkingen van twee Elsschotnovelles.
Een bijkomend voordeel van mijn keuze zou zijn dat ik dan eindelijk Claus’ ultieme klassieker gelezen zou hebben, een boek dat in de jaren ’80 zowat elke Vlaamse boekenkast sierde (veelal naast Umberto Eco’s De Naam van de Roos en The Happy Hooker van Xaviera Hollander), en mij altijd had aangetrokken vanwege de mooie titel.
Mijn pogingen om het boek effectief te lezen echter waren allemaal vroegtijdig gestrand. Vanwege mijn te jonge leeftijd allicht. Of toch vanwege de thema’s die Claus aansneed? Of waren het de decors, Vlaamse buitenluchten uit vervlogen tijden, waar ik als eigentijds stadskind tegenaan liep?
Ik nodigde acteur Jurgen Delnaet en muzikant Joris Caluwaerts uit om het Clausavontuur mee aan te gaan. En zo geschiedde er een klein wonder. Door Claus te doen klinken, door zijn woorden te zeggen op muziek, gebeurde er iets fenomenaals. Het werk raakte geactualiseerd zonder dat we al te veel veranderd hadden aan de originele tekst.
In de eerste plaats is dat de verdienste van de schrijfmanskunst van Hugo Claus (wat een weelde aan woorden!), van de rake zegging van Delnaet (wat een precisie!), maar ook van Joris en ik, die als audioduo almaar beter op mekaar ingespeeld raken.
Joris en ik gingen twee nieuwe uitdagingen aan: 1) Spelen met het stereobeeld van de stem in een poging de bladspiegel van de tekstbewerking audiofoon te vertalen 2) Doorgedreven gebruik van bruitages, voor ons allebei eerder onverkend gebied. Wie ons werkstuk beluistert, raden wij om die twee redenen een hoofdtelefoon aan.
Ons stuk werd verwerkt in de eerste aflevering De Sporen van Claus, een driedelige Klarareeks over ’s mans leven en welzijn van de hand van Gudrun De Geyter, Kenneth Berth en Wim Vangrootloon. Wie graag de volledige uitzending beluistert of de complete reeks of wie alles als podcast wil downloaden kan HIER terecht.
Veel plezier ermee!
